ZKC-Matrax 
|
Zeki Kayahan Coşkun Yaziları
|
| |
|
Bir Gece Vardı...
|
|
Bir gece vardı;
Peşine yıldızları takmış...
Bir gece vardı;
Beni sana getiren neşeyle...
Bir gece vardı;
Senin hiç görmediğin... Göremediğin...
Bir gece vardı;
Hep evinin sokağında biten...
Bir gece vardı;
Olasılık hesaplarıyla dolu...
Gidebilirdin...
Gelebilirdin...
Gülebilirdin...
Sevebilirdin...
Öpebilirdin...
Bir gece vardı;
Koynuna umutlar doldurmuş...
Bir gece vardı;
Karanlığına yaslanıp ağladığım...
Bir gece vardı;
Senin sarhoş olduğun...
Bir gece vardı;
Ay'ın sarısını satın almış...
Bir gece vardı;
Seni benden çalmış...
Bir gece vardı...
Yine var...
Ama benim gecem değil!
Gidebilirsin...
Gelebilirsin...
Gülebilirsin...
Sevebilirsin...
Öpebilirsin...
Bu gece benim değil...
ZKC
| [ZKC Yazıları...] |
| |
|
Kelebeksin Ömürsün
|
| |
| |
|
Derdim başımdan aşkın
Vurgunum sana vurgun
Öyle uzakta durma
Bizi gören kudursun...
Brezilya gibi tenin
Sürekli ince ve narin
Bi üflesem uçarsın
Rio de janeriodasın
Kelebeksin ömürsün
Sen gününü görürsün
Bıraktın gittin beni
Çekip vursam ölürsün
Yar ellere ellere
Vurdum sazın tellere
Margarinim ekmeğe
Kolay sürülsün diye
Kapitalist kaygılar yedi bitirdi beni
İstediğim neydi ki bir cherokee cherokee
Kelebeksin ömürsün
Sen gününü görürsün
Bıraktın gittin beni
Çekip vursam ölürsün...
ZEKİ KAYAHAN COŞKUN...
|
|
| Gittin...Git...Öyle Özgürüm Ki... |
| |
| |
Gittiğini söylemedim kimseye...
Varmışsın gibi yapıyorum...
Ama gittin...
Gittin...Git...Öyle özgürüm ki...
Hiç bu kadar rahat olmamıştı sana git demek...
Oysa uzak bir ülkeye yerleşme ihtimalinde "sen gidersen bende gelirim"lerim vardı bolca ve hemen dilimin ucunda...
Tükettim...
Tükettin...
Umut açık bir renkti...
Beyaz gibi...Sarı gibi...
Bence en çok sarı yakışırdı umuda...
Kirlendi...
Umut aydınrlıktı...
Umut gökyüzüydü...
Karardı...
Kızmadım sana...Kızmıyorum da...
Dürüsttün bir kere...
Oynamadın...
Seviyormuş gibi yapmadın...
Hiç ilk defa sarılmadın...
Hiç elini,elime ilkm dokunduran olmadın...
Hiç önce sen öpmedin...
Ama...
Kollarını ilk sen çektin sarıldığımızda...
İvedilikle yine sendin elini elimden çekip "hissizce"dizinin üstüne koyan...
Dudaklarını en önce sen ayırdın...
Aradığın ben değildim zaten...
Farkındaydım...
En çok da bu farkındalığa rağmen ısrar edişim gebertiyordu beni...
Utanıyordum...
Hep yanında telaşlıydım...
Bocalıyordum...
Ve...
Gittin...Git...Öyle özgürüm ki...
Cevapsız kalan en güzel sorumuzdu;
"Biz birbirimizin neyiyiz?"
Hiçbir soru işaretinin ardına hemencecik yakışmazdı coşykuyla ve aynı anda gelen tebessüm...
Bunu da başardık ya..
Lanet olsun...
ZKC...
|
|
Bugün 11 ziyaretçi kişi burdaydı!
